Αψηφώντας 70 χρόνια εικασιών, ο Αυστραλός επιστήμονας Karl Kruszelnicki υποστηρίζει ότι το περίφημο «μυστήριο» του Τριγώνου των Βερμούδωνδεν είναι τίποτε άλλο από συνδυασμός κακοκαιρίας, ανθρώπινων λαθών και μεγάλης κυκλοφορίας πλοίων και αεροσκαφών, συμφωνα με το
Η περιοχή καλύπτει 700.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ανάμεσα στη Φλόριντα, το Πουέρτο Ρίκο και τις Βερμούδες και αποτελεί έναν από τους πιο πολυσύχναστους διαύλους ναυσιπλοΐας στον κόσμο. Όπως σημειώνει στο , «όταν συγκρίνουμε τον αριθμό εξαφανίσεων με τον όγκο των πλοίων και αεροπλάνων που περνούν από εκεί, τα ποσοστά δεν ξεπερνούν αυτά άλλων θαλασσών». Τα ίδια επιβεβαιώνουν τόσο η Lloyd’s of London όσο και η Αμερικανική Ακτοφυλακή.
Ο Kruszelnicki δίνει και πιο απλές εξηγήσεις για το περιστατικό που τροφοδότησε τον μύθο: το «Flight 19», μια αποστολή πέντε αμερικανικών βομβαρδιστικών το 1945, χάθηκε λόγω κακών καιρικών συνθηκών και πιθανών λαθών του επικεφαλής πιλότου, ο οποίος είχε ιστορικό αποπροσανατολισμού. Ακόμη και το αεροσκάφος διάσωσης που επίσης «εξαφανίστηκε» εκείνο το βράδυ, δεν χάθηκε μυστηριωδώς· εξερράγη στον αέρα, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες.
Παρά τα στοιχεία, οι θεωρίες συνωμοσίας για εξωγήινους, την Ατλαντίδα ή «θαλάσσιους κρυστάλλους» αναπαράχθηκαν από μπεστ σέλερ βιβλία και ταινίες, τροφοδοτώντας τον μύθο μέχρι σήμερα.
Συμπέρασμα; Το Τρίγωνο των Βερμούδων δεν είναι πιο επικίνδυνο από οποιοδήποτε άλλο πολυσύχναστο κομμάτι ωκεανού· απλώς η φαντασία και τα μέσα ενημέρωσης το μετέτρεψαν σε θρύλο.
