Στις παγκόσμιες υποθέσεις, η αντίληψη μπορεί να είναι πιο επικίνδυνη από την πραγματικότητα, ειδικά όταν τα διακυβεύματα αφορούν τον πόλεμο, την αποτροπή και την ισορροπία δυνάμεων. Τα σχόλια του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για τον ρωσικό πόλεμο στην Ουκρανία ως «ανόητο» και «τρέλα» έγιναν viral σε όλες τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Είναι αλήθεια ότι ο αριθμός και το επίπεδο σκληρότητας των εγκλημάτων πολέμου που διαπράττει ο ρωσικός στρατός είναι πέρα από κάθε κατανόηση.
Αυτός ο πόλεμος δεν είναι ένα τυχαίο ανακάτεμα τραγικών γεγονότων. Είναι ένα τεστ για την αποτροπή του εικοστού πρώτου αιώνα - ένα κρίσιμο χέρι στο μακροχρόνιο, πολυδιάστατο παιχνίδι του γεωπολιτικού πόκερ, όπου η λήψη αποφάσεων εκτυλίσσεται υπό συνθήκες ελλιπούς πληροφόρησης.
Ακόμη και οι επαγγελματίες παίκτες δεν έχουν πλήρη γνώση της δομής του παιχνιδιού ή των κερδών των άλλων παικτών, δημιουργώντας αβεβαιότητα και επιβάλλοντας στρατηγικές επιλογές με βάση συστήματα πεποιθήσεων και πιθανότητες. Στο τραπέζι του πόκερ, το να χαρακτηρίζεις μια κατάσταση «άνευ νοήματος» συχνά σημαίνει ότι χάνεις την αίσθηση των γνωστών - και χάνεις ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Η τολμηρή λαμπρότητα της ουκρανικής επίθεσης με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε ρωσικές αεροπορικές βάσεις την περασμένη εβδομάδα καταδεικνύει ότι η Ουκρανία μπορεί και πρέπει να κερδίσει τον πόλεμο.
Αν η Ουκρανία παίξει σωστά αυτό το παιχνίδι, το αποτέλεσμα μπορεί να ενισχύσει μια τάξη βασισμένη σε κανόνες και να επαναβεβαιώσει την αμερικανική στρατηγική ηγεσία. Οι τολμηρές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Ουκρανίας άλλαξαν τον πόλεμο του εικοστού πρώτου αιώνα για το άμεσο μέλλον, επαναπροσδιορίζοντας τόσο την αποτροπή όσο και τις επιθετικές επιχειρήσεις. Ωστόσο, αν οι Ηνωμένες Πολιτείες αναδιπλωθούν πολύ νωρίς, το τραπέζι -και ολόκληρο το παιχνίδι- μπορεί να μην είναι ποτέ ξανά το ίδιο.
Η Κεντρική Σύγκρουση της Εποχής μας
Ο δημόσιος διάλογος στις Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζει να υποβιβάζει τη σύγκρουση σε μια περιφερειακή διαμάχη για γη — μια διελκυστίνδα για εδάφη. Είναι μια απλοποίηση που οδηγεί πολλούς να πιστεύουν ότι η Ουκρανία μπορεί απλώς να «παραχωρήσει κάποια γη» για να σταματήσει η αιματοχυσία. Αυτή η λογική αγνοεί την πραγματικότητα. Δεν σταματάς μια πυρκαγιά σε ένα σπίτι παραδίδοντας μερικά δωμάτια στον εμπρηστή.
Επίθεση μεγατόνων της Ρωσίας στην Ουκρανία με 479 drones στη διάρκεια της νύχτας
Ενώ το Κρεμλίνο συνεχίζει την γελοία «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» του εναντίον Ουκρανών στρατιωτών και πολιτών, τα γεγονότα είναι ξεκάθαρα. Δεν πρόκειται για εγχώρια ή περιφερειακή σύγκρουση. Έχει ήδη λάβει παγκόσμιες διαστάσεις. Οι εμπλεκόμενοι παράγοντες - Ρωσία, Κίνα, Ιράν και Βόρεια Κορέα - δεν είναι ενωμένοι μόνο από την αυταρχική ιδεολογία. Είναι ενωμένοι από τη στρατηγική και απεχθάνονται το κόστος ζωής.
Κινέζοι μισθοφόροι «μελετούν» την τέχνη του πολέμου στο Κουρσκ, ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Shahed βρέχουν θάνατο πάνω σε Ουκρανούς πολίτες μέρα νύχτα, και Βορειοκορεάτες εξαπολύουν οβίδες και βαλλιστικούς πυραύλους για να στοχεύσουν ουκρανικές πόλεις. Μαζί, σχηματίζουν ένα επικίνδυνο μπλοκ συμμαχίας «CRINK» με κοινό συμφέρον να υπονομεύσουν την ισχύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης, τις ελεύθερες αγορές και τους δημοκρατικούς κανόνες. Φαίνεται ότι πρέπει να μετονομάσουμε αυτόν τον πόλεμο, καθώς έχει ήδη ξεπεράσει τη ρωσο-ουκρανική αφήγηση σε ένα παιχνίδι επιβίωσης για πολλούς παίκτες, παγκόσμιου χαρακτήρα. Πείτε το όπως είναι: η κεντρική σύγκρουση της εποχής μας. Είναι η δοκιμασία της αποφασιστικότητας του ελεύθερου κόσμου που θα καθορίσει εάν η ειρήνη θα επιτευχθεί μέσω της ισχύος.
Όχι μια παράσταση, αλλά το κυρίως τραπέζι
Η Ουκρανία δεν υπερασπίζεται απλώς τα σύνορά της — υπερασπίζεται την ίδια την έννοια της εδαφικής ακεραιότητας. Εάν επιτραπεί στη Ρωσία , ένα κράτος με πυρηνικά όπλα, να κατατροπώσει έναν μη πυρηνικό γείτονα χωρίς συνέπειες, το μήνυμα προς τον κόσμο είναι σαφές: Δεν μπορεί πλέον να βασίζεται κανείς σε συνθήκες — μόνο σε οπλοστάσια. Το παγκόσμιο καθεστώς μη διάδοσης — κάτι που οι συντηρητικοί έχουν προστατεύσει εδώ και γενιές — θα καταρρεύσει κατά συνέπεια, καθώς τα κράτη επιδιώκουν την ασφάλεια μέσω ενός πυρηνικού αποτρεπτικού μέσου.
Δεν πρόκειται για θέμα ιδεαλισμού. Είναι το ίδιο το εθνικό συμφέρον - απλό και ξεκάθαρο. Η υποστήριξη προς την Ουκρανία έχει αποφέρει στρατηγικά οφέλη που ακόμη και οι πιο έμπειροι ρεαλιστές δεν μπορούν να αγνοήσουν. Χωρίς ούτε μια αμερικανική δύναμη στο έδαφος, η αμερικανική βοήθεια έχει υποβαθμίσει τη συμβατική ρωσική ισχύ και έχει αποπληθωρίσει την εικόνα της ως τρομερού ανταγωνιστή. Το κόστος; Περίπου το 7% του ετήσιου αμυντικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ. Αυτό δεν είναι ρίσκο - είναι μια υπολογισμένη επένδυση με σαφή απόδοση. Τώρα είναι η ώρα να προσθέσουμε τα χαρτιά μας για να κάνουμε την κατάσταση γεμάτη για μια αποφασιστική ουκρανική νίκη.
Διπλωματία για τη νίκη, όχι για τον κατευνασμό
Κάποιοι προτείνουν μια «συμφωνία μέσω διαπραγματεύσεων», μια κατάπαυση του πυρός μέσω συμβιβασμού. Αλλά οι διαπραγματεύσεις λειτουργούν μόνο όταν και οι δύο πλευρές τηρούν τους κανόνες. Η Ρωσία, μετατρέποντας την ενέργεια, τα τρόφιμα, ακόμη και τα παιδιά σε όπλα, έχει δείξει ότι δεν παίζει σκάκι. Αλλάζει τα πάντα. Εναλλακτικά, ο καθένας μπορεί τώρα να δει ξεκάθαρα ότι οι Ουκρανοί δε θα τα παρατήσουν.
Οι επαγγελματίες στοχαστές της εξωτερικής πολιτικής γνωρίζουν ότι η σύνεση σε στιγμές κρίσης δεν έχει να κάνει με το συναίσθημα. Έχει να κάνει με τη διάκριση: την κατανόηση των διακυβευμάτων, την ανάγνωση του πίνακα, το να ξέρεις πότε να αυξήσεις τον πήχη και πότε να ζητήσεις. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, από αυτή την άποψη, δεν είναι ένας άσκοπος σπασμός βίας.
Έχει τρομακτικό νόημα - αν τολμήσουμε να κοιτάξουμε καθαρά τον κόσμο που διαμορφώνει. Ήρθε η ώρα να το παίξουμε σωστά. Έτσι θα μετατρέψουμε έναν βάναυσο πόλεμο σε μια νίκη που οδηγεί σε βιώσιμη ειρήνη, μια ειρήνη όπου όλοι θα ζουν με ασφάλεια, όπου οι επιτιθέμενοι και οι δράστες θα το ξανασκεφτούν, ένα μέλλον που δεν είναι μηδενικού αθροίσματος αλλά κερδισμένο με κόπο, βασισμένο σε κανόνες, καλά υπερασπισμένο και, το πιο σημαντικό, ελεύθερο.
