Το πρωί της Τρίτης 15 Ιουλίου, ανακοινώθηκε η ομόφωνη ενοχή του ηθοποιού και για τις δυο κατηγορίες της απόπειρας βιασμού, για τις οποίες δικάστηκε επί μήνες. Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Αθήνας του επέβαλλε ποινή φυλάκισης 3 ετών με τριετή αναστολή. Ο Πέτρος Φιλιππίδης κρίθηκε ένοχος για την πρώτη υπόθεση, που αφορά απόπειρα βιασμού ηθοποιού το 2010 στο καμαρίνι του στο θέατρο «Μουσούρη». Επιπλέον, το δικαστήριο τον έκρινε ομόφωνα ένοχο και για τη δεύτερη υπόθεση, επίσης απόπειρα βιασμού, που φέρεται να σημειώθηκε το 2014, αυτή τη φορά σε βάρος συναδέλφου του, μέσα στο αυτοκίνητό του σε δρόμο του Παλαιού Ψυχικού. Παράλληλα, το δικαστήριο απέρριψε τα αίτημα του ηθοποιού για αναγνώριση δύο ελαφρυντικών.

Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου είχε αναρτήσει πριν από την απόφαση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, πως προσευχόταν για την απόδοση της δικαιοσύνης. Λίγα λεπτά αφότου ανακοινώθηκε η ενοχή του Πέτρου Φιλιππίδη, η ηθοποιός έγραψε με κεφαλαία γράμματα σε ένα Instagra story: «ΦΩΣ».

Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου είχε συνεργαστεί με τον Πέτρο Φιλιππίδη το 2005 και το 2010 συμμετείχε στην παράσταση «Μαύρη Κωμωδία» στο Θέατρο Μουσούρη που σκηνοθέτησε ο ίδιος. Η ηθοποιός έχει κατηγορήσει τον σκηνοθέτη για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας στις πρόβες του έργου.

Ομόφωνα ένοχος ο Πέτρος Φιλιππίδης για δυο απόπειρες βιασμού

Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Αθήνας έκρινε σήμερα ομόφωνα ένοχο τον Πέτρο Φιλιππίδη και για τις δύο κατηγορίες απόπειρας βιασμού που εκδικάζονταν επί μήνες. Ειδικότερα, ο ηθοποιός κρίθηκε ένοχος για την απόπειρα βιασμού γυναίκας ηθοποιού το 2010, μέσα στο καμαρίνι του στο θέατρο «Μουσούρη». Παράλληλα, το δικαστήριο τον έκρινε ομόφωνα ένοχο και για τη δεύτερη υπόθεση, που αφορά επίσης απόπειρα βιασμού, αυτή τη φορά σε βάρος συναδέλφου του, μέσα στο αυτοκίνητό του το 2014, σε δρόμο του Παλαιού Ψυχικού.

Με την ανακοίνωση της ετυμηγορίας, οι δύο γυναίκες που είχαν προχωρήσει στις καταγγελίες ξέσπασαν σε λυγμούς. Παρούσες στην αίθουσα ήταν η Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους και η Λένα Δροσάκη, ενώ παρών ήταν και ο Σπύρος Μπιμπίλας, μεταξύ άλλων. Η απόφαση του δικαστηρίου για την ποινή που θα επιβληθεί στον κατηγορούμενο αναμένεται εντός της ημέρας.

Να σημειωθεί ότι ο εισαγγελέας της έδρας Ανδρ. Καραφλός σε προηγούμενες δικασίμους είχε ζητήσει την απαλλαγή του κατηγορούμενου και για τις δυο απόπειρες βιασμού για τις οποίες δικάστηκε. Όπως είχε επισημάνει ο εισαγγελέας, οι μαρτυρίες και των δυο γυναικών βρίθουν αντιφάσεων και σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνουν το προφίλ ενός βιαστή αλλά «την εικόνα ενός ανθρώπου που αρέσκεται στον αυνανισμό».

Κατά την απολογία του στο δικαστήριο, ο Πέτρος Φιλιππίδης είχε αρνηθεί τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας πως υπήρξε συναίνεση από τις δύο γυναίκες που τον κατήγγειλαν και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα προχωρούσε σεξουαλική πράξη αν εκείνες τον είχαν αποτρέψει. Επιπλέον, είχε αποδώσει τις ποινικές διώξεις σε βάρος του σε «οργανωμένες ενέργειες» της τότε ηγεσίας του ΣΕΗ, με σκοπό τον αποκλεισμό του από το θέατρο.

«Κινδυνεύω να μπω φυλακή, εσείς θα κρίνετε πόσο άδικο είναι να μπω στη φυλακή. Δεν θέλω τον οίκτο σας, θέλω να με κρίνετε δίκαια», είχε δηλώσει στο τέλος της απολογίας του, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την αγωνία του για το ενδεχόμενο επιστροφής του στη φυλακή, στην οποία είχε παραμείνει προσωρινά κρατούμενος για έναν χρόνο.

«Έμεινα ένα χρόνο στη φυλακή για μια κυρία που είπε ψέματα και αθωώθηκα», είχε πει χαρακτηριστικά, αποδίδοντας την προφυλάκισή του αποκλειστικά στην καταγγελία μιας τρίτης γυναίκας για βιασμό. Για την υπόθεση αυτή, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο τον είχε κρίνει ομόφωνα αθώο λόγω αμφιβολιών τον Φεβρουάριο του 2023.

Ο ηθοποιός είχε κριθεί ομόφωνα αθώος λόγω αμφιβολιών για αυτό το αδίκημα (του βιασμού) τον Φεβρουάριο του 2023 με την απόφαση που είχε εκδώσει τότε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο. Αντίθετα, πρωτόδικα ο Πέτρος Φιλιππίδης κρίθηκε ένοχος για τις δυο απόπειρες βιασμού για τις οποίες σήμερα αποφάσισε το Μικτό Ορκωτό Εφετείο.

Οι ισχυρισμοί του ότι είχε συναινετικές σεξουαλικές επαφές με τις δύο γυναίκες δεν είχαν πείσει ούτε ένα μέλος του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, το οποίο του είχε επιβάλει κάθειρξη οκτώ ετών, με αναστολή στην έκτιση της ποινής μέχρι την εκδίκαση της έφεσης.

Η καταγγελία της Πηνελόπης Αναστασοπούλου

«Το έτος 2005, σε ηλικία 28 ετών, έχοντας μόλις τελειώσει τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης και κάνοντας σιγά-σιγά τα πρώτα μου βήματα στον χώρο της υποκριτικής, πληροφορήθηκα ότι είχε ζητήσει να με γνωρίσει ο Πέτρος Φιλιππίδης για πιθανή συνεργασία. Το γεγονός μού έκανε μεγάλη εντύπωση και με χαροποίησε πάρα πολύ, διότι ήμουν νέα ηθοποιός που έτρεφα μεγάλη καλλιτεχνική εκτίμηση για τον καταγγελλόμενο και σκεφτόμουν ότι μια πιθανή συνεργασία μαζί του θα ήταν κάτι πολύ καλό για την πορεία που είχα ξεκινήσει στον χώρο του θεάτρου. Ο καταγγελλόμενος ζήτησε να τον συναντήσω βράδυ στο Θέατρο Μουσούρη, στο οποίο ήταν θιασάρχης. Όταν έφτασα στο θέατρο, ο καταγγελλόμενος με υποδέχτηκε και μου είπε να περάσω στο καμαρίνι του. Απ’ ό,τι αντιλήφθηκα, δεν υπήρχε κανείς άλλος στο κτίριο, πράγμα που μου έκανε εντύπωση.

Πράγματι μπήκαμε στο καμαρίνι του και εκείνος κλείδωσε την πόρτα, κάτι που με έκανε αμέσως να νιώσω πολύ άβολα. Ξεκίνησε να με ρωτάει διάφορα πράγματα για εμένα και μετά από λίγο, προς μεγάλη μου έκπληξη, διαπίστωσα ότι είχε ανοίξει διάπλατα τα πόδια του, είχε βάλει και τα δυο του χέρια μέσα στο παντελόνι του, ακριβώς στη γενετήσια περιοχή, και κάνοντας παλινδρομικές κινήσεις χάιδευε τα γεννητικά του όργανα. Ήμουν εκεί για να συζητήσω το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας, όπως μου είχε εξηγήσει ο ίδιος σχετικά με τον λόγο του τηλεφωνήματός του λίγες ημέρες πριν, όμως η όλη ατμόσφαιρα δεν έμοιαζε καθόλου επαγγελματική. Εκείνος προσπαθούσε συνεχώς να στρέψει την κουβέντα σε άσχετα θέματα και εγώ με τη σειρά μου προσπαθούσα να επαναφέρω τη συζήτηση στο θέμα που αφορούσε το ραντεβού μας, λέγοντάς του με έντονο ύφος πως έχω έρθει να μιλήσουμε για δουλειά.

Ένιωθα άβολα αλλά αυτό δεν έδειχνε να τον ενδιαφέρει, παρά συνέχισε να έχει τα χέρια του μέσα στο παντελόνι, κάνοντας κινήσεις και τρίβοντας την περιοχή. Τρομοκρατήθηκα και προσπαθούσα να κάνω πως δεν καταλαβαίνω, εστιάζοντας το βλέμμα μου αλλού, με την ελπίδα ότι θα σταματούσε και ότι απλά έκανε μια συνηθισμένη αντρική κίνηση, αλλά δυστυχώς η διάρκεια που κράτησε αυτό που έκανε, καθώς και εκείνο το μειδίαμα που δεν θα ξεχάσω ποτέ, έδειχναν πως, ενώ καταλάβαινε ότι αισθάνομαι άβολα, μάλλον αυτό τον εξίταρε περισσότερο. Δεν ήξερα τι να κάνω και ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να θυμηθώ πόση ώρα κράτησε όλο αυτό, μια και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να βρω έναν τρόπο να φύγω στην περίπτωση που τα πράγματα χειροτέρευαν. Τελικά, κατάφερα και προφασίστηκα μια δικαιολογία ότι “το αγόρι μου είναι πάνω και με περιμένει” και ζήτησα να φύγω από το καμαρίνι του και από το θέατρο, ευτυχώς χωρίς αυτός να αντιδράσει. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερή, διότι έχοντας ακούσει τις ιστορίες που βίωσαν οι άλλες κοπέλες και συνάδελφοί μας νιώθω ότι εγώ ήμουν αυτή που υπέφερε τα λιγότερα. Αυτό όμως δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο το αίσθημα φόβου, ταραχής και ντροπής που ένιωσα από την εμπειρία μου αυτή με έναν άνθρωπο που τον είχα τόσο ψηλά στο μυαλό μου.

Έκτοτε δεν είχα καμία άλλη επαφή μαζί του. Το 2010 τον συνάντησα τυχαία στη Θεσσαλονίκη, όπου βρισκόμουν σε περιοδεία εκείνη την εποχή, και μου τηλεφώνησε κάποιες φορές για να βρεθούμε από κοντά αλλά το απέφυγα. Αργότερα το ίδιο έτος, μου τηλεφώνησε για να συμμετάσχω στην παράσταση “Μαύρη Κωμωδία” την οποία θα σκηνοθετούσε στο Θέατρο Μουσούρη. Λόγω της πολύ σύντομης αλλά χαρακτηριστικής αυτής εμπειρίας που είχα μαζί του πέντε χρόνια πριν, εννοείται πως είχα μεγάλες επιφυλάξεις εάν πρέπει να δεχτώ την πρότασή του. Τηλεφώνησα τότε σε μια πολύ καλή μου φίλη και συνάδελφο, που γνώριζα πως έχει στενή οικογενειακή σχέση με τον καταγγελλόμενο, και της εξέφρασα τον προβληματισμό μου. Εκείνη με καθησύχασε πως όλα θα πάνε καλά και δεν έχω να φοβάμαι τίποτα, μια που ο καταγγελλόμενος γνώριζε τη στενή φιλική μας σχέση και θα είχε σίγουρα καλή συμπεριφορά απέναντί μου. Πήρα έτσι την απόφαση να συμμετάσχω στην παράσταση. Εξάλλου ήταν ένα έργο στο οποίο συμμετείχε πολυμελής θίασος και οι πρόβες θα ήταν ομαδικές.

Ενώ τα πράγματα στην αρχή κύλησαν πολύ ομαλά, σταδιακά άρχισα να βιώνω και εγώ παράξενες και οριακές συμπεριφορές εκ μέρους του καταγγελλομένου, όπως απότομα ξεσπάσματα οργής, λεκτικές προσβολές και άλλα, τα οποία δεν μπορούσα να εξηγήσω με κανέναν λογικό τρόπο, γιατί δεν του είχα δώσει κανένα απολύτως δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο καταγγελλόμενος επιδεικτικά έβαζε τα χέρια του μέσα στο παντελόνι του και στη συνέχεια ερχόταν και με ακουμπούσε στο πρόσωπο και στο σώμα μου, για να με τοποθετήσει σε ένα σημείο της σκηνής και να μου δώσει σκηνικές κατευθύνσεις, προσβάλλοντας έτσι την προσωπικότητά μου και προκαλώντας μου ανυπόφορη αηδία. Εγώ προσπαθούσα να το αποφύγω όλο αυτό όσο μπορούσα και πράγματι πολλές φορές τα κατάφερνα, περιμένοντας στωικά να ολοκληρωθούν επιτέλους οι πρόβες και να αρχίσουν οι παραστάσεις, οπότε και θα τελείωνε όλη αυτή η εξαιρετικά δυσάρεστη για εμένα κατάσταση».