Τούρκοι, Ιταλοί, και Αμερικανοί βρίσκονται σε πλήρη αγαστή συνεργασία για τα τεκταινόμενα στην Λιβύη, ( ενώ η Ελλάδα απουσιάζει, δεχόμενη συνεχή ροή μεταναστών), με το διακύβευμα να φτάνει στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο φόβος της Αθήνας είναι το να τα βρουν όλοι αυτοί, αφήνοντας ξανά την χώρα μας στα κρύα του λουτρού, μιας και τα κοιτάσματα νοτίως της Κρήτης είναι ότι πιο πολυτιμότερο έχουμε προ το παρόν, για να ξεχρεώσουμε μια ώρα αρχύτερα το χρέος μας στους δανειστές.
Η προφητεία του Καντάφι βγήκε αληθινή! Η μετανάστευση κατάκτησε την Ευρώπη- Τι συμβαίνει τώρα και ποιο είναι το μέλλον
Το τι ακριβώς συμβαίνει μας το αποκαλύπτει ο Φρανκ Τάλμποτ, μη μόνιμος ανώτερος συνεργάτης της Πρωτοβουλίας Βόρειας Αφρικής στο Κέντρο Ραφίντ Χαρίρι και στα προγράμματα Μέσης Ανατολής του Ατλαντικού Συμβουλίου:
“Η μακροχρόνια επιρροή της Τουρκίας και της Ιταλίας ως εξωτερικοί παράγοντες στη δυτική Λιβύη και υποστηρικτές της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας (GNU) με έδρα την Τρίπολη ενισχύθηκε τον Αύγουστο, όταν ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ερντογάν και η Πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι υποδέχτηκαν από κοινού τον Πρωθυπουργό της Λιβύης Αμπντουλχαμίντ Ντμπέιμπα στην Κωνσταντινούπολη.
Η πιο αξιοσημείωτη εξέλιξη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ωστόσο, επικεντρώνεται στο πώς τόσο η Ρώμη όσο και η Άγκυρα στρέφονται προς ένα μοντέλο εμπλοκής στη Λιβύη παρόμοιο με αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών.
Παρά την τριμερή συνάντηση μεταξύ Μελόνι, Ερντογάν και Ντμπέιμπα, η Ιταλία και η Τουρκία συνεργάστηκαν επίσης με ισχυρούς της ανατολικής περιοχής αυτό το καλοκαίρι.
Τον Ιούνιο, η Ρώμη έδειξε την προθυμία της να αντιμετωπίσει άμεσα την αντιπολίτευση της οικογένειας Χαφτάρ, όταν ο Υπουργός Εσωτερικών Ματέο Πιαντεντόσι συναντήθηκε με τον Σαντάμ Χαφτάρ, τον γιο του διοικητή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), Χαλίφα Χαφτάρ.
Τον Αύγουστο, η Τουρκία έστειλε τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών Ιμπραήμ Καλίν στη Βεγγάζη για συνομιλίες με τον Χαλίφα Χαφτάρ και ανώτερους αξιωματούχους του LNA.
Ηλεκτροσόκ στις σχέσεις Ελλάδας – Κύπρου! Ποιος τραβάει το καλώδιο;
Αυτή η αυξημένη έμφαση στην ισορροπημένη προσέγγιση σε όλη τη Λιβύη φαίνεται να γίνεται σε συντονισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν επίσης δραστηριοποιηθεί στο θέμα της Λιβύης τους τελευταίους μήνες, υπό την καθοδήγηση του Ανώτερου Συμβούλου των ΗΠΑ, Μασάντ Μπούλος.
Αυτό φάνηκε επίσης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, με την επίσκεψη του Μπούλος τον Ιούλιο στην Τρίπολη και τη Βεγγάζη, όπου συναντήθηκε με τον Ντειμπάχ και άλλους αξιωματούχους του GNU, καθώς και με ισχυρούς παράγοντες της ανατολικής περιοχής, συμπεριλαμβανομένου του Χαλίφα Χαφτάρ και των γιων του.
Με αυτή τη νέα σύγκλιση στη στρατηγική για τη Λιβύη, η Ουάσινγκτον, η Άγκυρα και η Ρώμη μπορούν μέσω διαρκούς διπλωματίας με ανατολικές και δυτικές παρατάξεις, να ενισχύσουν τις οικονομικές ευκαιρίες που προσφέρει η θεσμική ενοποίηση και μεταρρύθμιση στη Λιβύη.
Σε τρελή ανοδική πορεία ο χρυσός-Κοντά στα 4.000 δολάρια ! Η ιστορία προειδοποιεί ότι η άνοδος του είναι προάγγελος δεινών
Γιατί η Λιβύη εξακολουθεί να έχει σημασία για αυτές τις χώρες
Η Λιβύη είναι κεντρικής σημασίας για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα και παραμένει σχετική με τις προτεραιότητες των ΗΠΑ. Έχει τα μεγαλύτερα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου στην Αφρική, αλλά αποτελεί επίσης πηγή αστάθειας στη νότια Μεσόγειο, αλλά και βασικό σημείο διέλευσης στην οδό της παράτυπης μετανάστευσης προς την Ευρώπη.
Από το 2014, η Λιβύη έχει χωριστεί μεταξύ ανατολής και δύσης με πολλαπλές αδιέξοδες πολιτικές μεταβάσεις, ενώ παραμένει υπό την επιρροή ένοπλων ομάδων, πολιτικών ελίτ και εξωτερικών υποστηρικτών.
Τα τελευταία χρόνια, η Ουάσινγκτον έχει επικεντρώσει την πολιτική της για τη Λιβύη στην οικοδόμηση σταθερότητας, με έμφαση στην ενθάρρυνση βημάτων προς την ολοκλήρωση της ασφάλειας, αλλά και στη διατήρηση της ανεξάρτητης και τεχνοκρατικής φύσης βασικών κυρίαρχων θεσμών όπως η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου και η Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης.
Με επικεφαλής τον Μπούλος, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πρόσφατα αυξήσει την έμφαση στην εμπορική εμπλοκή, δίνοντας προτεραιότητα στην υποστήριξη των αμερικανικών επιχειρήσεων που επιθυμούν να εισέλθουν στην επικερδή αγορά της Λιβύης.
Ο υπολογισμός της Ρώμης φαίνεται διαφορετικός. Η ιταλική πολιτική κυριαρχείται από τις μεταναστευτικές πιέσεις και η Λιβύη παραμένει το επίκεντρο της κεντρικής μεσογειακής διαδρομής.
Ταυτόχρονα, οι εισαγωγές φυσικού αερίου και τα ενεργειακά έργα θεωρούνται στη Ρώμη ως απαραίτητα για τη μακροπρόθεσμη οικονομική ασφάλεια της Ιταλίας.
Η Φον ντερ Λάιεν ρίχνει το φταίξιμο στον Πούτιν! Φταίει αυτός ή... η δική της αποτυχία για την Ευρωπαική Ένωση;
Η Τουρκία βλέπει τη Λιβύη τόσο ως οικονομική όσο και ως γεωπολιτική βάση της.
Η στρατιωτική της παρουσία και οι εμπορικές συμβάσεις της δίνουν την δυνατότητα σε πολλούς τομείς, ενώ η πρόσφατη προσέγγιση του Χαλίφα Χαφτάρ, υποδηλώνει ότι η Τουρκία θέλει να ασκήσει επιρροή και στις δύο πλευρές της χώρας.
Μέχρι τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους, ήταν προφανές ότι και οι τρεις αυτοί σημαντικοί εξωτερικοί παράγοντες ευθυγραμμίζονταν με την προσέγγιση των Ηνωμένων Πολιτειών, για μια ισορροπημένη εμπλοκή σε όλο το φάσμα της πολιτικής στην Λιβύη.
Αυτή η στρατηγική φαίνεται πρακτική, δεδομένου ότι καμία πολιτική ή οικονομική διευθέτηση στη Λιβύη δεν είναι αξιόπιστη, χωρίς την παρουσία ισχυρών παραγόντων της Ανατολής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η συνάντηση του Αμερικανού ειδικού απεσταλμένου με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν τον Αύγουστο περιελάμβανε συζητήσεις σχετικά με τις δεσμεύσεις στη Λιβύη και «κοινές προσπάθειες για την εμβάθυνση της συνεργασίας».
Η επίσκεψη του Αμερικανού αξιωματούχου στη Ρώμη τον Σεπτέμβριο κατέδειξε περαιτέρω αυτή την ευθυγράμμιση των στρατηγικών Τουρκίας, ΗΠΑ και Ιταλίας.
Ο Ιταλός Υπουργός Εξωτερικών, Αντόνιο Ταγιάνι, φιλοξένησε τον Μπούλος στις 3 Σεπτεμβρίου για συνομιλίες σχετικά με τη σταθερότητα και τη διαχείριση της μετανάστευσης, ενώ τον προσκάλεσε επίσης στον Μεσογειακό διάλογο, που έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο στη Νάπολη.
Μια εβδομάδα αργότερα, η Ουάσινγκτον επιβεβαίωσε ότι η επίσκεψη του Μπούλος διευκόλυνε επίσης συναντήσεις μεταξύ ανώτερων αξιωματούχων από τη δυτική και ανατολική Λιβύη, όπου ενθαρρύνθηκαν «να ξεπεράσουν τις διαιρέσεις, να ενοποιήσουν τους θεσμούς και να προωθήσουν τη σταθερότητα και την ειρήνη».
Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτοί οι αξιωματούχοι περιλάμβαναν τον Ιμπραήμ Ντμπέιμπα, τον ανιψιό και ισχυρό σύμβουλο του Ντμπέιμπα, και τον Σαντάμ Χαφτάρ, αναπληρωτή διοικητή του LNA.
Στις 12 Σεπτεμβρίου, οι Φιντάν και Τατζάνι ανακοίνωσαν στη Ρώμη ότι η Τουρκία και η Ιταλία υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας και θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους για την προώθηση μιας σταθερής και ευημερούσας Λιβύης που θα ευνοεί τις επενδύσεις.
Εκτός από την έμφαση στην ισορροπία, η Τουρκία, η Ιταλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες συνδέουν ολοένα και περισσότερο το εμπόριο με την ασφάλεια στις συναλλαγές τους με τους ομολόγους τους στη Λιβύη.
Ενεργειακά έργα, πρωτοβουλίες υποδομών και εμπορικές ευκαιρίες συνδέονται πλέον συχνά με τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας και τη διαχείριση της μετανάστευσης.
Η λογική φαίνεται να είναι ότι η εμπορική δραστηριότητα μπορεί να επεκταθεί καθώς σημειώνεται πρόοδος στη σταθεροποίηση του τομέα ασφάλειας και στην ενοποίηση βασικών κυβερνητικών θεσμών.
Αν και κάθε χώρα δίνει έμφαση σε διαφορετικές προτεραιότητες, μαζί συγκλίνουν σε ένα πλαίσιο που θεωρεί την οικονομική εμπλοκή και την ενοποίηση των θεσμών ως αμοιβαία ενισχυτικά βήματα προς τη σταθερότητα στη Λιβύη.
Η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη του καλοκαιριού ήταν η ευθυγράμμιση της αμερικανικής, ιταλικής και τουρκικής στρατηγικής απέναντι στη Λιβύη γύρω από ένα ισορροπημένο μοντέλο εμπλοκής, που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναπτύξει τα τελευταία χρόνια.
Η πρόκληση τώρα είναι να διασφαλιστεί ότι αυτή η σύγκλιση αντιμετωπίζει τα βαθύτερα προβλήματα της Λιβύης. Η εκτεταμένη διαφθορά και οι καταχρήσεις από ένοπλες ομάδες και στις δύο πλευρές παραμένουν ανεξέλεγκτες.
Εάν αυτά τα ζητήματα αγνοηθούν, η μεγαλύτερη διεθνής δραστηριότητα στο εμπόριο και τον τομέα της ασφάλειας μπορεί να ενισχύσει τη δυσλειτουργία αντί να την επιλύσει. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι παρά το γεγονός ότι η Λιβύη παραμένει σχετικά χαμηλά στη λίστα προτεραιοτήτων στην Ουάσιγκτον, η επιρροή των ΗΠΑ στην πολιτική της Λιβύης παραμένει πραγματική και ορατή.
Πιο πρόσφατα, αυτό αποδείχθηκε από δύο πολύ σημαντικούς εξωτερικούς παράγοντες που προσαρμόζουν την προσέγγισή τους στη Λιβύη ώστε να ευθυγραμμίζεται με το ισορροπημένο μοντέλο της Ουάσιγκτον. Σε ένα κατακερματισμένο και πολυπολικό τοπίο, η Λιβύη προσφέρει μια υπενθύμιση ότι η διπλωματία των ΗΠΑ μπορεί ακόμα να διαμορφώσει τα αποτελέσματα με ουσιαστικούς τρόπους", καταλήγει ο ίδιος.
Σε όλα αυτά όμως απουσιάζει η ελληνική πλευρά, η οποία έχει απτά συμφέροντα στην χώρα αυτή, τόσο σχετικά με την ΑΟΖ, όσο και στον εμπορικό , οικονομικό και στρατιωτικό τομέα.
