Με Γιώργο Σεφέρη και Οδυσσέα Ελύτη, τους δύο Έλληνες νομπελίστες Λογοτεχνίας, αλλά και με Μίκη Θεοδωράκη και Διονύση Σαββόπουλο διανθίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κώστας Τασούλας, στο πρώτο του πρωτοχρονιάτικο μήνυμα ευρισκόμενος στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα, παραφράζει τον πρώτο στίχο («Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει») από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη «Με τον τρόπο του Γ.Σ.» (1936) λέγοντας: «Ας είναι η νέα χρονιά μια ευκαιρία να αλλάξουμε όλα όσα μας πληγώνουν στηριζόμενοι σε όλα όσα μας ενώνουν».

Παραφράζει, επίσης και δύο στίχους του Οδυσσέα Ελύτη, από το «Άξιον Εστί» (1959), λέγοντας: «Αυτή η χώρα που “χτίστηκε μέσα στα βουνά και κλείστηκε μέσα στη θάλασσα” μπορεί να προχωράει μπροστά σε πείσμα των καιρών». Πρόκειται για στίχους από το «Άξιον Εστί» τους οποίους μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης στο τραγούδι «Ένα το χελιδόνι».

Αξιοποιεί επίσης στίχο του Διονύση Σαββόπουλου («Των Ελλήνων οι Κοινότητες») αναφερόμενος στον οικουμενικό ελληνισμό.

Το Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας επικεντρώνεται στην έννοια του καθήκοντος. Πρόκειται για επτά αναφορές στο καθήκον, για επτά διαφορετικές μορφές και όψεις του καθήκοντος.

• Το καθήκον μας προς τους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται, δικούς μας αλλά και ξένους. «Έχει αξία βαθιά να τείνεις το χέρι σου στον ξένο», υπογραμμίζει.
• Το καθήκον μας να διασφαλίσουμε ότι η ανόρθωση της χώρας μετά από το ναδίρ της οικονομικής κρίσης «δεν θα είναι μία ακόμα αναλαμπή».
• Το καθήκον μας να απομονώσουμε τις Σειρήνες του μίσους, της εγωπάθειας, του διχασμού και του μηδενισμού. «Η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερη ειλικρίνεια στη δημόσια ζωή και λιγότερη στρεψοδικία και τοξικότητα στα κοινωνικά δίκτυα και στην πολιτική».
• Το καθήκον μας να διατηρούμε την εθνική ασφάλεια στο επίκεντρο της σκέψης μας. «Έχουμε ωφεληθεί με αδιατάρακτη ειρήνη ακριβώς γιατί δεν παραμελούμε την εθνική μας άμυνα».
• Το καθήκον της εθνικής αυτογνωσίας, υπερηφάνειας και αυτοπεποίθησης, όπου αξιοποιεί και έναν πασίγνωστο στίχο του Διονύση Σαββόπουλου. «Η έννοια της πατρίδας δεν περιορίζεται στα σύνορα της πατρίδας. Η καρδιά του ελληνισμού χτυπάει στην Κύπρο που την θέλουμε και πάλι ενωμένη, χτυπάει «στων Ελλήνων τις κοινότητες» της Μαύρης Θάλασσας, των Βαλκανίων, της Βόρειας Ευρώπης, της Κωνσταντινούπολης και του Εύξεινου Πόντου. Χτυπάει ακόμα στις κοιτίδες και τις πατρίδες της Μεγάλης Ελλάδας».
• Το καθήκον της συνειδητοποίησης για το τι σημαίνει ελληνική γλώσσα. «Οπουδήποτε στον κόσμο ακούστηκε ο ήχος της ελληνικής γλώσσας το σημάδι παραμένει ανεξίτηλο πάνω στον χάρτη».
• Το καθήκον της πολιτείας απέναντι σε κάθε κοινωνική ομάδα, αλλά και το καθήκον κάθε κοινωνικής ομάδας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο – με αφορμή τις αγροτικές κινητοποιήσεις. «Η Πολιτεία και η κοινωνία δεν αγνοούν την προσφορά και τον κόπο των αγροτών και των κτηνοτρόφων, και η Πολιτεία δεν μπορεί παρά να επιδιώκει τη συνεννόηση μαζί τους για τη χάραξη της πολιτικής της. Όπως ταυτόχρονα ο αγροτικός κόσμος δεν μπορεί παρά να επιζητεί λύσεις στα υπαρκτά και σοβαρά προβλήματα του συζητώντας έντιμα και εποικοδομητικά με την πολιτεία με στόχο την διατροφική επάρκεια και ασφάλεια και την ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών προϊόντων, αλλά και την κοινωνική ανταπόκριση και ευημερία».

Ολόκληρο το μήνυμα του Κώστα Τασούλα:

«Ελληνίδες, Έλληνες,

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Η τελευταία ημέρα του χρόνου προσφέρεται για στοχασμούς και απολογισμούς. Προσφέρεται ακόμα για όνειρα υψηλά και στόχους τολμηρούς.

Το οικουμενικό φως των Χριστουγέννων που εκδηλώνεται μέσα στην καρδιά του χειμώνα μας υπενθυμίζει ότι η ελπίδα γεννιέται μέσα από την πίστη, την ταπεινότητα και το καθήκον. Πάνω απ’ όλα, το καθήκον.

Σήμερα, η σκέψη μας στρέφεται πρώτα απ’ όλα στους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται. Είναι καθήκον μας να δηλώσουμε το παρών μας με έναν λόγο και μια πράξη σε όσους μας χρειάζονται δίπλα τους, σε ανθρώπους δικούς μας, αλλά και ξένους. Έχει αξία βαθιά να τείνεις το χέρι σου στον ξένο.

Σε συλλογικό επίπεδο έχουμε το καθήκον να διασφαλίσουμε και το 2026 ότι η ανόρθωση της χώρας μετά από το προ δεκαετίας ναδίρ της οικονομικής κρίσης δεν θα είναι μια ακόμα αναλαμπή. Η Ελλάδα χρειάζεται μια πορεία προόδου που θα συνεχιστεί με ενότητα και σταθερότητα.

Πρέπει να απομονώσουμε τις Σειρήνες του μίσους, της εγωπάθειας, του διχασμού και του μηδενισμού. Το χρωστάμε πάνω απ’ όλα στη νέα γενιά. Συχνά λέγεται ότι οι νέοι έχουν μπροστά τους ανυπέρβλητα προβλήματα. Δεν υπάρχει όμως πρόβλημα που να είναι ανυπέρβλητο για τους νέους. Η ορμή, η γνώση και το πάθος της νέας γενιάς μπορεί πάντοτε να κάνει τη διαφορά.

Μια μεγάλη πρόκληση είναι να χτίσουμε μία οικονομία δυναμισμού και καινοτομίας. Παράλληλα, πρέπει να εργαζόμαστε αδιάκοπα για την ενδυνάμωση των θεσμών και την εμβάθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η συνεχής επένδυση στη γνώση και στον πολιτισμό πρέπει να αποτελεί αδιαπραγμάτευτο στόχο μας. Η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερη ειλικρίνεια στη δημόσια ζωή και λιγότερη στρεψοδικία και τοξικότητα στα κοινωνικά δίκτυα και στην πολιτική.

Η εθνική ασφάλεια είναι πάντοτε στο επίκεντρο της σκέψης μας. Έχουμε ωφεληθεί με αδιατάρακτη ειρήνη, ακριβώς γιατί δεν παραμελούμε την εθνική μας άμυνα. Γιατί την ίδια ώρα μεριμνούμε ώστε η εξωτερική μας πολιτική να είναι πάντοτε δραστήρια και δυναμική. Κυρίως όμως γιατί ο ελληνικός λαός διατηρεί πάντοτε ισχυρή τη συνείδηση του καθήκοντος.

Είμαστε λαός φιλόξενος και ειρηνικός, αλλά την ίδια ώρα είμαστε πάντοτε πανέτοιμοι και άφοβοι μπροστά σε κάθε πρόκληση. Το υψηλό εθνικό φρόνημα δίπλα στη σύγχρονη αμυντική ικανότητα και το αξιόμαχο των Ενόπλων μας Δυνάμεων είναι η δύναμη που διασφαλίζει την ειρήνη. Το ηθικό ανάστημα και το υψηλό φρόνημα κάνουν ισχυρότερο το οπλοστάσιό μας.

Αξίζει να θυμόμαστε πάντοτε ότι η έννοια της πατρίδας δεν περιορίζεται στα σύνορα της πατρίδας. Ο ελληνισμός απλώνεται από την Αυστραλία ώς τον Καναδά και την Αμερική έως την Νότια Αφρική. Η καρδιά του ελληνισμού χτυπάει στην Κύπρο που την θέλουμε και πάλι ενωμένη, χτυπάει “στων Ελλήνων τις κοινότητες” της Μαύρης Θάλασσας, των Βαλκανίων, της Βόρειας Ευρώπης, της Κωνσταντινούπολης και του Εύξεινου Πόντου. Χτυπάει ακόμα στις κοιτίδες και τις πατρίδες της Μεγάλης Ελλάδας.

Βλέπετε, η Ελλάδα δεν εξαπλώνεται. Η Ελλάδα ανέκαθεν διασπείρεται!

Οπουδήποτε στον κόσμο ακούστηκε ο ήχος της ελληνικής γλώσσας, το σημάδι παραμένει ανεξίτηλο πάνω στο χάρτη.

Όσον αφορά τώρα στα εσωτερικά μας θέματα, αυτές τις μέρες σημαντικό τμήμα του αγροτικού κόσμου βρίσκεται σε κινητοποίηση. Η Πολιτεία και η κοινωνία δεν αγνοούν την προσφορά και τον κόπο των αγροτών και των κτηνοτρόφων, και η Πολιτεία δεν μπορεί παρά να επιδιώκει τη συνεννόηση μαζί τους για τη χάραξη της πολιτικής της.

Όπως ταυτόχρονα ο αγροτικός κόσμος δεν μπορεί παρά να επιζητεί λύσεις στα υπαρκτά και σοβαρά προβλήματα του συζητώντας έντιμα και εποικοδομητικά με την πολιτεία με στόχο την διατροφική επάρκεια και ασφάλεια και την ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών προϊόντων, αλλά και την κοινωνική ανταπόκριση και ευημερία.

Η Ιστορία δείχνει ότι προχωράμε μόνο όταν είμαστε ενωμένοι, όταν δεν υποκύπτουμε στον διχασμό, όταν είμαστε αφοσιωμένοι στην προκοπή και το κοινό καλό, όταν δεν προτάσσουμε το «εγώ», προσωπικό ή συντεχνιακό, στο «εμείς»!

Ο 21^ος αιώνας έχει ήδη ευδιάκριτο και μακρύ παρελθόν έχοντας ήδη διανύσει το ¼ της διάρκειάς του! Η παγκόσμια κληρονομιά του 2025 που δεν μας αφήνει ανεπηρέαστους είναι η αλλαγή στο διεθνές καθεστώς εμπορίου.

Επιπλέον, είναι η νέα ανάγνωση του πολέμου ως ειδικής επιχείρησης και όχι ως πολεμικής σύγκρουσης. Αυτά οδηγούν προς ένα κόσμο πιο ανασφαλή ιδιαίτερα για τα μικρότερα κράτη, καθώς εκτός των άλλων, θαμπώνει και η μεταπολεμική σταθερότητα του ευρωατλαντικού δεσμού.

Σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο ευχόμαστε μέσα στο 2026 να ευοδωθούν οι προσπάθειες για ειρήνη, για συνεννόηση των κρατών και υποχώρηση των ακραίων συγκρούσεων και των τυφλών ανταγωνισμών.

Στην Ελλάδα, ας είναι η νέα χρονιά μια ευκαιρία να αλλάξουμε όλα όσα μας πληγώνουν, στηριζόμενοι σε όλα όσα μας ενώνουν.

Ας πορευτούμε με σύνεση και αλληλεγγύη. Ας κάνουμε το 2026 μια χρονιά ανθρωπιάς, ενότητας και δημιουργίας.

Γιατί αυτή η χώρα “που χτίστηκε μέσα στα βουνά και κλείστηκε μέσα στη θάλασσα” κατά το στίχο του Ελύτη, μπορεί να προχωρά μπροστά σε πείσμα των καιρών!

Χρόνια πολλά σε όλους! Καλή χρονιά».