Οι τηγανητές πατάτες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα τραπέζια μας και δη στις διακοπές, αφού πάνε με όλα.

Το λατρεμένο λαχανικό ανήκει στα υγιεινά, καθώς έχει υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες, στοιχείο που χρειάζεται το σώμα μας για να έχει ενέργεια. Για αυτό είναι και ψηλά στην εκτίμηση όσων κάνουν αθλήματα αντοχής.

Προσφέρει επίσης, φυτικές ίνες (μια μικρή πατάτα έχει περίπου 3.5 γραμμάρια), που προάγουν το αίσθημα της πληρότητας και βοηθούν στη ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα), ιδιαίτερα όταν καταναλώνεται με τη φλούδα της.

Περιέχει και διάφορα άλλα σημαντικά θρεπτικά συστατικά, όπως η βιταμίνη C (υποστηρίζει την ανοσολογική λειτουργία και προστατεύει από τη βλάβη των κυττάρων), το κάλιο (βοηθά στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και υποστηρίζει τη λειτουργία των μυών και των νεύρων) και η βιταμίνη Β6 (είναι σημαντική για την ανάπτυξη και τη λειτουργία του εγκεφάλου, καθώς και για την παραγωγή ενέργειας).

Επίσης, έχει και μικρή ποσότητα πρωτεΐνης.

Μολονότι η πατάτα μας βοηθά πολυεπίπεδα, έχει “βγάλει” κακό όνομα.

Ο λόγος φαίνεται ότι έχει να κάνει με τον τρόπο που τη μαγειρεύουμε.

Φάτε όσες μη τηγανητές πατάτες θέλετε

Σε μια μεγάλη μελέτη που έκανε το ιατρικό τμήμα του Harvard (T.H. Chan School of Public Health) και δημοσιεύτηκε αυτήν την εβδομάδα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τρεις μερίδες τηγανητές πατάτες «σε ανθυγιεινά έλαια» την εβδομάδα συσχετίζονται με ελαφρώς υψηλότερο, αλλά σταθερό κίνδυνο (της τάξεως του 20%) εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, συγκριτικά με τη μια μερίδα στο επταήμερο.

Τα ευρήματα έδειξαν πως ο πουρές, οι βραστές ή ψητές πατάτες, δεν συνδέθηκαν με αυξημένο κίνδυνο, όπως και ότι αν αντικαταστήσουμε τις τηγανιτές πατάτες με δημητριακά ολικής αλέσεως, μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο από 2 έως 19%.

Δεν είναι η πρώτη φορά που εξετάστηκε η σχέση μεταξύ του διαβήτη τύπου 2 και της κατανάλωσης πατάτας. Είναι όμως, η πρώτη φορά που ελήφθη στα υπ’ όψιν ο τρόπος μαγειρέματος.

Το τηγάνισμα σε λάδι κάνει παράγοντα κινδύνου την πατάτα

Οι επιστήμονες εξέτασαν δεδομένα σχετικά με τη διατροφή και τα αποτελέσματα του διαβήτη, σε περισσότερους από 205.000 ενήλικες που συμμετείχαν σε τρεις μεγάλες διαχρονικές μελέτες στις ΗΠΑ, οι οποίες εκτείνονταν σε διάστημα μεγαλύτερο των τριών δεκαετιών.

Τα αποτελέσματα οδήγησαν τους συγγραφείς της εργασίας στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος παρασκευής των τροφίμων έχει εξίσου μεγάλη σημασία, με τα είδη των τροφίμων που καταναλώνονται όσον αφορά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, που σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την παχυσαρκία και την κακή διατροφή.

Συμπερασματικά, ενώ οι τηγανητές πατάτες και άλλα είδη τηγανητών τροφίμων θεωρούνται εδώ και καιρό ως παράγοντας κινδύνου για διαβήτη τύπου 2, η νέα μελέτη εμβαθύνει στην κατανόηση της σύνδεσης σε διάφορα επίπεδα, όπως δείχνοντας ότι ο κίνδυνος είναι «εξαρτώμενος από τη δόση» και ξεκινά σε σχετικά χαμηλές προσλήψεις, «ακόμη και λιγότερο από μία μερίδα τηγανητές πατάτες την εβδομάδα», όπως δήλωσε ο Seyed Mohammad Mousavi, εκ των ερευνητών της δημοσίευσης.

«Δεύτερον, επιβεβαιώνουμε ότι δεν ενέχουν όλα τα παρασκευάσματα πατάτας τον ίδιο κίνδυνο, με το τηγάνισμα σε λάδι να είναι ο βασικός παράγοντας του κινδύνου. Τρίτον, συγκρίναμε την επίδραση των τηγανητών πατατών με άλλες πηγές υδατανθράκων και διαπιστώσαμε ότι, εκτός από το λευκό ρύζι, όλες οι άλλες πηγές υδατανθράκων ήταν πιο υγιεινές επιλογές από τις τηγανητές πατάτες.

Συνδυάζοντας δεκαετίες λεπτομερών διατροφικών δεδομένων με μια μετα-ανάλυση σε πολλαπλούς πληθυσμούς, παρέχουμε ισχυρότερα στοιχεία ότι δεν είναι μόνο το ίδιο το τρόφιμο, αλλά και η διαδικασία τηγανίσματος – και με τι επιλέγετε να το αντικαταστήσετε – που έχει σημασία για τον κίνδυνο διαβήτη».