Ο Αδόλφος Χίτλερ και το ναζιστικό του καθεστώς ήταν οι υπερ-κακοποιοί του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά η τεχνολογία τους ήταν αναμφισβήτητα πολύ ανώτερη από οτιδήποτε μπορούσαν να επινοήσουν οι Σύμμαχοι για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου.
Κατά μία έννοια, το τεχνολογικό πλεονέκτημα των Ναζί ενίσχυσε την κακοήθεια τους. Το σιδηροδρομικό πυροβόλο Schwerer Gustav, για παράδειγμα, είναι μια καινοτομία που μόνο μια αυτοκρατορία που διψούσε για εξουσία θα μπορούσε να φανταστεί. Παρ' όλα αυτά, αποτελεί ένα από τα πιο φιλόδοξα και τρομακτικά κατορθώματα στρατιωτικής μηχανικής στην ιστορία.
Η προέλευση του Gustav Gustav
Σχεδιασμένο από τη γερμανική εταιρεία κατασκευής όπλων Krupp, αυτό το κολοσσιώδες όπλο είχε σκοπό να εξοντώσει σημαντικά οχυρωμένους στόχους —ενσαρκώνοντας την εμμονή του Τρίτου Ράιχ με την τεχνολογική ανωτερότητα και την συντριπτική ισχύ πυρός.
Επιστολή αποκάλυψε μυστική σήραγγα με τρένο των Ναζί που είναι γεμάτο χρυσάφι
Το πυροβόλο είχε σχεδιαστεί για να εκτοξεύει τεράστια βλήματα σε μεγάλες αποστάσεις, στοχεύοντας οχυρώσεις που το συμβατικό πυροβολικό δεν μπορούσε να διαπεράσει. Από την αρχή, ο επιδιωκόμενος στόχος του πυροβόλου ήταν η Γραμμή Μαζινό. Οι Γερμανοί σκέφτηκαν ότι αν ήθελαν να καταλάβουν τη Γαλλία, θα έπρεπε να περάσουν μέσα από αυτή την τεράστια οχύρωση, και μόνο ένα τεράστιο κανόνι πυροβολικού θα τους επέτρεπε να διασπάσουν τις προηγμένες άμυνες.
Ωστόσο, μέχρι την ολοκλήρωση της κατασκευής του πυροβόλου το 1941, ο σκοπός αυτός είχε καταστεί άσχετος. Η γερμανική Βέρμαχτ παρέκαμψε τη Γραμμή Μαζινό κατά την εισβολή στη Γαλλία το 1940, καθιστώντας το πυροβόλο σε μεγάλο βαθμό απαρχαιωμένο. Παρ' όλα αυτά, το όπλο βρήκε μια δεύτερη ζωή στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου αναπτύχθηκε εναντίον σοβιετικών οχυρώσεων κατά την πολιορκία της Σεβαστούπολης το 1942.
Το Gustav ήταν ένας εφιάλτης εφοδιαστικής. Ζύγιζε περίπου 1.350 τόνους και είχε ύψος πάνω από 154 πόδια, απαιτώντας περίπου 2.000 άνδρες για τη λειτουργία και τη συντήρηση. Η κάννη του ήταν ικανή να εκτοξεύει βλήματα 31,5 ιντσών βάρους έως και επτά τόνων. Τα βλήματα μπορούσαν να εκτοξευθούν σε αποστάσεις έως και 44 χιλιόμετρα, προσφέροντας μια εκπληκτική εκρηκτική ισχύ. Τα βλήματα υψηλής εκρηκτικότητας του πυροβόλου είχαν σχεδιαστεί για να διαπερνούν παχύ σκυρόδεμα και χάλυβα, ενώ τα διατρητικά βλήματα του μπορούσαν να καταστρέψουν βαθιά θαμμένα καταφύγια.
Το Gustav Gustav ήταν μια τεράστια σπατάλη πόρων
Το πυροβόλο Gustav ήταν τοποθετημένο σε ένα ειδικά σχεδιασμένο σιδηροδρομικό βαγόνι, καθώς το τεράστιο βάρος και το μέγεθός του καθιστούσαν αδύνατη τη μεταφορά του οδικώς ή με συμβατικά μέσα. Το πυροβόλο απαιτούσε δύο παράλληλες γραμμές για να στηρίξει το μεγάλο πλαίσιό του - η συναρμολόγηση και η αποσυναρμολόγηση των οποίων διαρκούσε εβδομάδες. Αυτή η διαδικασία συνήθως περιλάμβανε γερανούς και εξειδικευμένο εξοπλισμό. Κατά συνέπεια, το πυροβόλο συνοδευόταν συνεχώς από αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες και υποστηρικτικά τρένα που μετέφεραν πυρομαχικά.
Αργεντινή: Ψηφιοποιημένο αρχείο για Ναζί εγκληματίες που κατέφυγαν στη χώρα μετά τον B' Παγκόσμιο
Η τεράστια κλίμακα της επιχείρησης υπογράμμιζε την μη πρακτικότητα του πυροβόλου, καθώς απαιτούσε συνεχώς πόρους και ανθρώπινο δυναμικό που δεν θα μπορούσαν ποτέ να είχαν διατεθεί για πιο ευέλικτα και αποτελεσματικά όπλα. Παρ' όλα αυτά, το πυροβόλο Gustav ήταν ένας θρίαμβος της μηχανικής, διευρύνοντας τα όρια του δυνατού όσον αφορά τον σχεδιασμό πυροβολικού. Η ικανότητά του να βάλλει μαζικά βλήματα σε μεγάλες αποστάσεις απέδειξε την εφευρετικότητα και τη βιομηχανική ικανότητα της πολεμικής μηχανής της ναζιστικής Γερμανίας.
Αυτό το όπλο ήταν ένα αξιοσημείωτο, αν και ελαττωματικό, επίτευγμα στρατιωτικής μηχανικής. Το κολοσσιαίο του μέγεθος, η καταστροφική του ισχύς πυρός και η πολύπλοκη εφοδιαστική του το καθιστούσαν ένα μοναδικό όπλο. Αλλά η περιορισμένη επιχειρησιακή του χρήση και η μη πρακτικότητά του υπογράμμισαν τις προκλήσεις της μετατροπής φιλόδοξων σχεδίων σε αποτελεσματικά όπλα και εργαλεία πολέμου. Ως τεχνολογικό θαύμα και ως προειδοποιητική ιστορία, το Schwerer Gustav προσφέρει πολύτιμα μαθήματα σχετικά με την ισορροπία μεταξύ καινοτομίας και χρησιμότητας στο πλαίσιο του πολέμου. Η κληρονομιά του παραμένει όχι μόνο στα χρονικά της στρατιωτικής ιστορίας, αλλά και ως απόδειξη της ανθρώπινης προσπάθειας να διευρύνει τα όρια του δυνατού, ακόμη και απέναντι σε συντριπτικές αντιξοότητες.
